wereldkaart
zondag 30 september 2012
Folklore in Zwitserland
Het is een heel contrast na al die foto´s op dit blog van fietsen in Malawi, in de bus in Soweto en met de trein naar Kaapstad...
Ons leven speelt zich op dit moment in Geneve af en ook al voelen heel veel dingen heel vertrouwd, bekend en Europees waren we afgelopen zaterdag op een zwitserse feestdag: de ´désalpe´ in Saint Cergue met voor ons ook totaal onbekende taferelen. St Cergue is een klein dorpje dat in de uitlopers van de Jura ligt. We hebben ons laten vertellen dat je er een prachtig uitzicht hebt op de Lac Léman, zelf hebben wij daar niets van gezien door het herfstachtige weer met mist en regen. Vanuit Geneve is het ongeveer een uur met een schattig treintje naar St Cergue, eerst langs het meer en daarna de bergen in door bossen en alpenwijdes.
Bij de ´désalpe´ komen de koeien terug van de zomerweiden naar het dorp omdat binnenkort de eerste sneeuw word verwacht. De koeien worden versierd met een soort mini kerstbomen en natuurlijke grote bellen om de nek. Ze maken een ererondje door de dorpstraat voordat ze naar de stal worden gebracht. Die bellen om de nek maken een ongelofelijk hard geluid en ik vond het ook wel een beetje zielig omdat ze niet voor het lawaai kunnen weglopen en hoe harder ze rennen hoe harder de bel klingt... De herders hebben hun mooiste hemd en colbertje aan met zilveren edelweiss broches, pijp, oorbel in rechter oorlel aan. Er was een jodelend koor, een optocht met de mooiste bellen van het dorp en er liep een groep met alpen-hoorns rond evenals een groep St Bernardshonden die karretjes trokken met geraniums... Kortom heel veel Zwitsers folklore. Verder stonden er heel veel toeristen langs de kant van de weg in goede regenjassen net zoals wij om het hele spektakel te bekijken.
Het heeft de hele ochtend geregend maar ja, als je wat wilt zien dan moet je er wat voor over hebben!
De dorpsbewoners komen ook kijken, veel mensen hebben traditionele kleding aangetrokken en zier er in mijn ogen popperig uit :)
Dan horen we de eerste bellen in de verte en al snel is de eerste terugkerende kudde in zicht:
Maar niet alleen de koeien dragen dus die bellen, dit is een optocht met een paar mooie grote exemplaren. Ze worden in hetzelfde ritme ´gewiegd´ waardoor een enorm ´geluid´ = lawaai ontstaat wat denk ik tot ver in het dal te horen is.
Vooral al die serieuse gezichten erbij! Ik vond het echt heel grappig!
Het jodelende koor:
Deze mannen hebben een mooi plekje gevonden waar de drukte een beetje aan ze voorbij kan gaan....
Nat en doorweekt zijn we na een paar uur in een boulangerie - annex thee salon gaan zitten om weer een beetje op te warmen.
Na deze ervaring hebben we nu wel definitief het gevoel in Zwitserland te zijn aangekomen!
maandag 6 augustus 2012
Western Cape
Een blog update van onze 6dagen trip naar de Western Cape, om nog een keer Kaapstad te bezoeken en naar de Kaap de Goede Hoop, Stellenbosch en Hermanus te gaan! Het was een laatste keer op vakantie in Zuid Afrika. Over drie weken zijn we weer in Duitsland om onze tassen uit en om te pakken voor twee maanden Zwitserland. Saai zal het voorlopig nog niet worden. Omdat ik liever niet wilde vliegen als het niet persé moet besloten we met de trein te gaan vanuit Johannesburg. Twee keer per week vertrekt de Shosholoza naar Kaapstad, een reis van >1400 km waar deze ´boemel´ volgens het spoorboekje 27uur over doet, in de praktijk meestal een paar uur langer.
We vertrokken pas twee uur later uit Johannesburg en reden toen een andere route dan gepland langs allerlei ´suburbs´ zoals Germiston. Christoph was meteen in de foto stemming en heeft mooie foto´s uit de trein gemaakt.
Na de suburbs kwamen eindeloos veel townships. Ik denk dat we daar wel meer dan een uur doorheen reden. Eindeloos hutjes, blikken constructies, plastic zeiltjes, zinken platen, ongeasfalteerde ´wegen´ en veel mensen.
Daarna reden we uren door de steppe, uitgestrekt, vlak, droog en dor nu in de winter maanden waar het niet regent in het binneland....
We hebben veel gelezen, naar buiten gekeken en voor de afwisseling gingen we af en toe in de restauratie wagen een kopje thee drinken en ´s ochtends ontbijten. Dat voelde wel heel luxe om in een trein aan een tafeltje te zitten met een wit tafelkleed een glasje jus d´orange, scrambled eggs, toast en verse thee. En dat terwijl je naar buiten kijkt en de Karoo aan je voorbij ziet glijden...
En ja, je ziet het goed, er ligt echt sneeuw! Het was ´s nachts ook echt koud in de trein, de verwarming deed het niet en we waren erg blij met onze donzen slaapzakken!
Weer een paar uur verder kwamen we weer in bewoond gebied, eerst weer eindeloos townships en toen met maar iets van 2,5 uur vertraging waren we in Kaapstad.
We bleven voor een nachtje in de ´mother city´ in een hostel, genaamd ´Penthouse´ met een mooi dakterras met prachtig panorama uitzicht over de binnestad en Tafelberg.
De volgende dag konden we onze gehuurde auto halen en reden we een prachtige route richting zuiden, naar de Kaap de Goede Hoop.
De zee was diep blauw, de bergen hier veel groener door een compleet ander klimaat en het voelde echt als vakantie...
De Kaap ligt in een natuurreservaat waar nu niet veel dieren te zien waren behalve deze (ik geloof) soort kolibri. De tong van dit beestje is 3x zo lang als zijn snavel en zo kan die makkelijk nectar uit allerlei soorten bloemen halen.
In de lucht ook veel vogels, prachtig om uren naar te kijken:
Dit is het strand waar Bartolomeu Dias aan heeft gelegd, rechts zie je de Kaap de Goede Hoop op een stralende dag met een haast rimpelloze zee... Je moet veel fantasie hebben om hier te bedenken dat ze jaren gedacht hebben dat de wereld hier ophield en er vreselijke zeemonsters en demonen in de golven schuilden...
Aan de andere kant van de Kaap weer richting noorden gereden, eindeloos veel mooie baaien.
Op dit prachtige strandje wonen pinguins.
Ik vond ze zoooo schattig! Hoe onhandig ze waggelen, nieuwsgierig zijn, kippig kijken...
Die middag zijn we naar Stellenbosch gereden, een oud universiteits stadje met oude huizen met rieten daken dat tussen allemaal wijgaarden ligt. Er zijn iets van 80 cafetje en restaurantjes met terrasjes aan de straat. Na 11 maanden in Pretoria waren we bijna vergeten dat dat ook nog bestond buiten een winkelcentrum :)
Vanuit hier ging het verder langs de kust tot Hermanus. Dit stadje ligt aan een mooie baai.
Op een paar kilometer afstand van Hermanus ligt de Camphill ´Hemel en Aarde´ en daar zijn we op maandag ochtend uit nieuwsgierigheid heen gereden. Ik werd als ´camphill kind´ onthaald en er werd een uitgebreide rondleiding gegeven. Best gek om zo oer antroposofische architektuur in deze contreien te zien.
S´middags lekker in de zon lunchen, 20 weken buikje mag ook een beetje in de zon...
Tijdens een strandwandeling spotten we vanaf het strand walvissen!
Later vanaf de kliffen nog springende walvissen gezien, wel ver weg, maar toch!
En toen zat het er weer op, s´ochtends vroeg naar Kaapstad terug gereden, auto weer ingeleverd en weer in de trein plaats genomen. Ik had gelukkig nog een boek gekocht, mensen kijken is altijd leuk en zo kwamen we de 30 uur terug reis weer goed door. Het was mooi!
zaterdag 9 juni 2012
Onze ouders waren op bezoek!
Ik loop eindeloos achter in mijn blog, we hebben alweer zo veel gezien en meegemaakt. Maar ik moet ergens beginnen en heb besloten om maar een verslagje te typen over het bezoek van onze ouders aan Zuidelijk Afrika met alle hoogtepunten van de reis die we samen maakten. WEES GEWAARSCHUWD: BLOG BESTAAT UIT VEEEEEL FOTO´S!!
Eind April was het zover, mijn ouders kwamen bij ons op bezoek! We hadden het al lang geleden gepland en nu was het dan eindelijk zo ver! Ik was heel benieuwd hoe het voor ze zou zijn om in Afrika te zijn, om hen kennis te laten maken met een continent waar ik mij zo thuis voel.
Na een lange reis via Zürich en de hele nacht in het vliegtuig waren ze er uiteindelijk echt op terminal A van het O.R. Tambo vliegveld in Johannesburg. Het voelde best onrealistisch om opeens samen in de auto naar Pretoria te zitten... Maar ook heel fijn! Uit de koffers kwamen allerlei lieve cadeautjes en brieven en tekeningen van allemaal lieve mensen uit Portugal... Jee wat voelde dat opeens verweg en dat al die mensen voor ons zijn gaan tekenen, kleedjes haken, brieven schrijven voelde wel heel speciaal.
Na een beetje bij ons thuis rondgehangen te hebben, wandelingetjes door de diplomaten buurt, een mall bezocht te hebben heb ik ze ook meegenomen naar het Potters huis, en de meegebrachte lolly´s voor de kids en bonbons voor de moeders vielen zeer in de smaak, al zou je het niet zeggen, zo serieus kijken we hier :)
Na twee dagen acclimatiseren vertrokken we richting Mozambique. Dit land waar ik nu inmiddels vaak ben geweest wilde ik mijn ouders graag laten zien. Op de kaart is het maar zo´n klein stukje van Pretoria naar Maputo, maar in de praktijk valt het toch nog weer elke keer tegen! Bij de grens was het erg druk, we stonden 3 uur in de file voordat we überhaupt in de rij voor de loketten voor de stempels en visa en autoverzekeringen aangelegenheden konden staan...
De volgende dag, na een avontuurlijke nacht met zijn drieen in de tent op twee matjes in een eigenlijk volgeboekte lodge en een hele dag weer in de auto zitten, met halverwege nog een band verwisselen in Xai-Xai (zie straatbeeld hier onder) kwamen we eindelijk in Tofo aan. Onze eerste bestemming aan de Indische Oceaan...
Al snel zaten we in het tropische ritme van voor 6 uur ´s ochtends opstaan en rond 8 uur ´s avonds naar bed. Als je vroeg opstaat zie je prachtige zonsopkomsten boven zee:
Of tussen de palmbomen als je een stukje het land inloopt:
Als je als toerist in Mozambique bent zijn de prioriteiten vooral slapen, eten kopen, eten maken en naar het strand gaan. Dit hebben we dan ook een paar dagen makkelijk volgehouden. Hier zijn we op weg naar het dorpje over de 2,5km zandweg tussen de palmbomen om boodschappen te doen.
Bert wilde natuurlijk ook graag een keer zeilen en na wat vooronderzoek had hij een boot geregeld dit met ons (Bert en ik) wel naar een eilandje voor de kust wilde zeilen in een dhow. Er was aanvankelijk helemaal geen wind, na twee uur bomen kwam er wel wat bewegingen in maar toen bleek dat we bij dat eiland niet aan land konden gaan ivm ondieptes en uiteindelijk zijn we even afgezet bij een wit strandje met mangrove bomen om toch ergens ´geweest´ te zijn. Al met al een erg Mozambikaanse ervaring :)
Hier liepen we op blote voeten terug naar de boot over de zandbanken die bedekt waren met scherpe schelpjes door lauw water en iets verder op stonden allemaal flamingos, toch best idyllisch als ik het zo beschrijf...
Na iets van vijf dagen aan het strand geweest te zijn was het tijd om verder te gaan aangezien mijn moeder heel graag naar Swaziland wilde. Dat betekende weer iets van twee dagen in de auto met elke dag rond 6 uur vertrekken en de hele dag doorrijden... We verbleven in het prachtige Mlilwane Wildlife Sanctuary. Dit was weer een heel ander soort Afrikaans landschap, met allemaal dieren als impala´s, zebra´s, gnoes die geen angst voor mensen hebben omdat ze al tientallen jaren beschermd worden in dit reservaat.
Dit is toch echt een plaatje dat staat voor het archetype Afrikaans landschap... en daar stond ik gewoon met mijn moeder, hoe bijzonder is dat?
Maar het ´programma´ ging door, we gingen terug naar Zuid Afrika waar we een week met Christoph en zíjn ouders verder gingen trekken. We hadden bij de Blyde River Canyon afgesproken wat in het noordoosten van ZA ligt. Het landschap is er zeer indrukwekkend met vergezichten, kleurige rotsen, watervallen die tientallen meters naar beneden storten, prachtige flora... Het was echt prachtig! Dit uitzichtpunt heet ook nog eens heel toepasselijk `God´s window´:
Het was voor mij en Christoph erg leuk dat onze ouders elkaar eindelijk beter konden leren kennen. We zijn tenslotte al bijna 8jaar (!) bij elkaar en dat werd dus wel tijd.... Hier een plaatje van de schoon + ouders die op een brug naar mooie rotsformaties staan te kijken :)
Vanuit dit landschap ging het verder naar het altijd indrukwekkende Kruger Park. Wij zijn in totaal drie dagen in het park geweest en hebben heel veel dieren gezien. Allemaal waren wij gefascineerd door de nabijheid die je hebben met zulke mooie en vaak grote beesten die je als Europeaan uit de dierentuin of van National Geographic kent.
Hier bijvoorbeeld bij een kudde olifanten die, in een op het oog droge rivierbedding, gaten maakten met een voorpoot en slurf en dan toch water vonden om te drinken, zich nat mee te spuiten en waar de kleintjes door de modder rolden. Als je goed kijkt zie je een heel klein olifantje in de schaduw van de moeder liggen... Zoo schattig :)
Behalve grote zoogdieren zijn er natuurlijk heel veel andere dieren, zoals kleurrijke vogels waar ook hele brutale exemplaren tussen zitten.
En prachtige bijeneters:
De meeste tijd zaten we in de auto, reden we met een snelheid van gemiddeld 20km/h en spotten we de meeste dieren die dan net langs de weg liepen of bij de rivier kwamen drinken.
Op een aantal plekken mag je op eigen risico wel uitstappen en dat is meteen een heel ander gevoel. Christoph is hier net Livingstone, vinden jullie ook niet?
Een ochtend hebben we een wandeling gemaakt met twee rangers, dwars door de bush, hopen uitwerpselen van neushoorns volgend nadat we vanuit de jeep 5 hyenas en drie (3=!!!) luipaarden hadden gezien... zo beleef je de natuur wel op een heel andere manier als je weet wie je allemaal zou kunnen tegenkomen, kan ik jullie vertellen.
Toen we al iets van twee uur hadden gelopen wees één van de rangers ons opeens op wel héle verse neushoornmest. Opletten dus, en ja hoor, een paar tientallen meters verderop stonden twee neushoorns ons door de bosjes aan te staren... Wauw! Wat een grote beesten zijn het dan opeens als je niet in de auto zit... Ik voel weer kriebels in mijn buik als ik er aan terugdenk!
Met al die indrukken van Mozambique, Swaziland, Kruger Park, reed ik mijn ouders twee dagen later naar het vliegveld en zaten zij voordat ze het weer wisten midden in hun werk, ver weg van de Afrikaanse realiteit, met andere soort sores en was het opeens voorbij. Voor mij was het ook best gek. Ik had er zo naar uitgekeken dat ze zouden komen, we hebben een bijzondere tijd samen gehad en toen ging het ´normale´leven weer door.
Christoph´s ouders gingen met de gehuurde auto nog iets van drie weken met zijn tweeen door Zuid Afrika reizen en kwamen eind mei weer bij ons in Pretoria langs. Het laatste weekend hebben we ze onder anderen meegenomen naar een kinderfeest in Soshanguve. Dit is een grote township van Pretoria waar verschillende vrijwilligers van de organisatie waar ik vrijwilligerswerk doe de boel waren komen opvrolijken als clown. Alle kids wilden heel graag op de foto en we hebben prachtige (al zeg ik het zelf) groepsfotos gemaakt!
Op zondag zijn we naar Johannesburg gegaan, naar een alternatieve design markt met luxe eetstalletjes waar mensen van het andere uiterste van de samenleving samenkomen. Hoort ook echt bij Zuid Afrika, die verschillen zo dicht bij elkaar tijdens één weekend...
(foto speciaal voor Sara, hier stond ik jou tips voor een dagje Amsterdam te sms´en, hoe dichtbij en hoe ver weg voelt dat soms tegelijkertijd!)
Om met een hoopvol beeld van Zuid Afrika de blog te eindigen plaats ik een foto van hoe ik hoop dat het snel normaal wordt; jongeren die een leuke zondagmiddag samen kunnen hebben met dans en muziek zonder dat afkomst of huidskleur enig iets uitmaakt. Het kan echt! Kijk maar:
Eind April was het zover, mijn ouders kwamen bij ons op bezoek! We hadden het al lang geleden gepland en nu was het dan eindelijk zo ver! Ik was heel benieuwd hoe het voor ze zou zijn om in Afrika te zijn, om hen kennis te laten maken met een continent waar ik mij zo thuis voel.
Na een lange reis via Zürich en de hele nacht in het vliegtuig waren ze er uiteindelijk echt op terminal A van het O.R. Tambo vliegveld in Johannesburg. Het voelde best onrealistisch om opeens samen in de auto naar Pretoria te zitten... Maar ook heel fijn! Uit de koffers kwamen allerlei lieve cadeautjes en brieven en tekeningen van allemaal lieve mensen uit Portugal... Jee wat voelde dat opeens verweg en dat al die mensen voor ons zijn gaan tekenen, kleedjes haken, brieven schrijven voelde wel heel speciaal.
Na een beetje bij ons thuis rondgehangen te hebben, wandelingetjes door de diplomaten buurt, een mall bezocht te hebben heb ik ze ook meegenomen naar het Potters huis, en de meegebrachte lolly´s voor de kids en bonbons voor de moeders vielen zeer in de smaak, al zou je het niet zeggen, zo serieus kijken we hier :)
Na twee dagen acclimatiseren vertrokken we richting Mozambique. Dit land waar ik nu inmiddels vaak ben geweest wilde ik mijn ouders graag laten zien. Op de kaart is het maar zo´n klein stukje van Pretoria naar Maputo, maar in de praktijk valt het toch nog weer elke keer tegen! Bij de grens was het erg druk, we stonden 3 uur in de file voordat we überhaupt in de rij voor de loketten voor de stempels en visa en autoverzekeringen aangelegenheden konden staan...
De volgende dag, na een avontuurlijke nacht met zijn drieen in de tent op twee matjes in een eigenlijk volgeboekte lodge en een hele dag weer in de auto zitten, met halverwege nog een band verwisselen in Xai-Xai (zie straatbeeld hier onder) kwamen we eindelijk in Tofo aan. Onze eerste bestemming aan de Indische Oceaan...
Al snel zaten we in het tropische ritme van voor 6 uur ´s ochtends opstaan en rond 8 uur ´s avonds naar bed. Als je vroeg opstaat zie je prachtige zonsopkomsten boven zee:
Of tussen de palmbomen als je een stukje het land inloopt:
Als je als toerist in Mozambique bent zijn de prioriteiten vooral slapen, eten kopen, eten maken en naar het strand gaan. Dit hebben we dan ook een paar dagen makkelijk volgehouden. Hier zijn we op weg naar het dorpje over de 2,5km zandweg tussen de palmbomen om boodschappen te doen.
Bert wilde natuurlijk ook graag een keer zeilen en na wat vooronderzoek had hij een boot geregeld dit met ons (Bert en ik) wel naar een eilandje voor de kust wilde zeilen in een dhow. Er was aanvankelijk helemaal geen wind, na twee uur bomen kwam er wel wat bewegingen in maar toen bleek dat we bij dat eiland niet aan land konden gaan ivm ondieptes en uiteindelijk zijn we even afgezet bij een wit strandje met mangrove bomen om toch ergens ´geweest´ te zijn. Al met al een erg Mozambikaanse ervaring :)
Hier liepen we op blote voeten terug naar de boot over de zandbanken die bedekt waren met scherpe schelpjes door lauw water en iets verder op stonden allemaal flamingos, toch best idyllisch als ik het zo beschrijf...
Na iets van vijf dagen aan het strand geweest te zijn was het tijd om verder te gaan aangezien mijn moeder heel graag naar Swaziland wilde. Dat betekende weer iets van twee dagen in de auto met elke dag rond 6 uur vertrekken en de hele dag doorrijden... We verbleven in het prachtige Mlilwane Wildlife Sanctuary. Dit was weer een heel ander soort Afrikaans landschap, met allemaal dieren als impala´s, zebra´s, gnoes die geen angst voor mensen hebben omdat ze al tientallen jaren beschermd worden in dit reservaat.
Dit is toch echt een plaatje dat staat voor het archetype Afrikaans landschap... en daar stond ik gewoon met mijn moeder, hoe bijzonder is dat?
Maar het ´programma´ ging door, we gingen terug naar Zuid Afrika waar we een week met Christoph en zíjn ouders verder gingen trekken. We hadden bij de Blyde River Canyon afgesproken wat in het noordoosten van ZA ligt. Het landschap is er zeer indrukwekkend met vergezichten, kleurige rotsen, watervallen die tientallen meters naar beneden storten, prachtige flora... Het was echt prachtig! Dit uitzichtpunt heet ook nog eens heel toepasselijk `God´s window´:
Het was voor mij en Christoph erg leuk dat onze ouders elkaar eindelijk beter konden leren kennen. We zijn tenslotte al bijna 8jaar (!) bij elkaar en dat werd dus wel tijd.... Hier een plaatje van de schoon + ouders die op een brug naar mooie rotsformaties staan te kijken :)
Vanuit dit landschap ging het verder naar het altijd indrukwekkende Kruger Park. Wij zijn in totaal drie dagen in het park geweest en hebben heel veel dieren gezien. Allemaal waren wij gefascineerd door de nabijheid die je hebben met zulke mooie en vaak grote beesten die je als Europeaan uit de dierentuin of van National Geographic kent.
Hier bijvoorbeeld bij een kudde olifanten die, in een op het oog droge rivierbedding, gaten maakten met een voorpoot en slurf en dan toch water vonden om te drinken, zich nat mee te spuiten en waar de kleintjes door de modder rolden. Als je goed kijkt zie je een heel klein olifantje in de schaduw van de moeder liggen... Zoo schattig :)
Behalve grote zoogdieren zijn er natuurlijk heel veel andere dieren, zoals kleurrijke vogels waar ook hele brutale exemplaren tussen zitten.
En prachtige bijeneters:
De meeste tijd zaten we in de auto, reden we met een snelheid van gemiddeld 20km/h en spotten we de meeste dieren die dan net langs de weg liepen of bij de rivier kwamen drinken.
Op een aantal plekken mag je op eigen risico wel uitstappen en dat is meteen een heel ander gevoel. Christoph is hier net Livingstone, vinden jullie ook niet?
Een ochtend hebben we een wandeling gemaakt met twee rangers, dwars door de bush, hopen uitwerpselen van neushoorns volgend nadat we vanuit de jeep 5 hyenas en drie (3=!!!) luipaarden hadden gezien... zo beleef je de natuur wel op een heel andere manier als je weet wie je allemaal zou kunnen tegenkomen, kan ik jullie vertellen.
Toen we al iets van twee uur hadden gelopen wees één van de rangers ons opeens op wel héle verse neushoornmest. Opletten dus, en ja hoor, een paar tientallen meters verderop stonden twee neushoorns ons door de bosjes aan te staren... Wauw! Wat een grote beesten zijn het dan opeens als je niet in de auto zit... Ik voel weer kriebels in mijn buik als ik er aan terugdenk!
Met al die indrukken van Mozambique, Swaziland, Kruger Park, reed ik mijn ouders twee dagen later naar het vliegveld en zaten zij voordat ze het weer wisten midden in hun werk, ver weg van de Afrikaanse realiteit, met andere soort sores en was het opeens voorbij. Voor mij was het ook best gek. Ik had er zo naar uitgekeken dat ze zouden komen, we hebben een bijzondere tijd samen gehad en toen ging het ´normale´leven weer door.
Christoph´s ouders gingen met de gehuurde auto nog iets van drie weken met zijn tweeen door Zuid Afrika reizen en kwamen eind mei weer bij ons in Pretoria langs. Het laatste weekend hebben we ze onder anderen meegenomen naar een kinderfeest in Soshanguve. Dit is een grote township van Pretoria waar verschillende vrijwilligers van de organisatie waar ik vrijwilligerswerk doe de boel waren komen opvrolijken als clown. Alle kids wilden heel graag op de foto en we hebben prachtige (al zeg ik het zelf) groepsfotos gemaakt!
Op zondag zijn we naar Johannesburg gegaan, naar een alternatieve design markt met luxe eetstalletjes waar mensen van het andere uiterste van de samenleving samenkomen. Hoort ook echt bij Zuid Afrika, die verschillen zo dicht bij elkaar tijdens één weekend...
(foto speciaal voor Sara, hier stond ik jou tips voor een dagje Amsterdam te sms´en, hoe dichtbij en hoe ver weg voelt dat soms tegelijkertijd!)
Om met een hoopvol beeld van Zuid Afrika de blog te eindigen plaats ik een foto van hoe ik hoop dat het snel normaal wordt; jongeren die een leuke zondagmiddag samen kunnen hebben met dans en muziek zonder dat afkomst of huidskleur enig iets uitmaakt. Het kan echt! Kijk maar:
Abonneren op:
Posts (Atom)