São Paulo, laatste stop in Brazilië

Na een week in het landelijke Botucatu te zijn geweest zijn we een paar dagen geleden in São Paulo aangekomen in een totaal andere wereld!
Het is een monsterachtig grote stad, meer dan 20.000.000 mensen wonen hier, meer dan het dubbele van heel Portugal in één stad!
Er rijden meer dan 1300 buslijnen, overal waar je kijkt zijn er hoge flats, snelwegen kruisen en buigen over elkaar heen, het is een complex geheel...

Het zal nooit onze lievelingsstad worden maar toch zijn er genoeg dingen die indruk op ons hebben gemaakt, vooral bij de organisatie van het openbaar vervoer:
- keurige ´engelse´ rijen bij de bushalte, een voor zitplaatsen in de bus en een voor staanplaatsen.
- zwangere vrouwen, moeders met kinderen, ouderen en mensen met overgewicht hebben speciale voorrang bij loketten en in de bus en metro zijn speciale zichtbare blauwe stoelen voor hen en er wordt ook echt hoffelijk voor deze groep mensen opgestaan!
- tijdens de spits is de metro en de bus echt overvol, het is ons een paar keer opgevallen dat vrouwen die moeten staan hun tas bij iemand op schoot mogen zetten die wel kan zitten... en dan waren wij bezorgd over zakkenrollers in het ov! valt dus mee!
- als je een biertje besteld is de vraag hoeveel glazen je erbij wilt, het is normaal om deze fles te delen. ook bij een flesje water krijg je standaard 2 plastic bekertjes. laatst vroeg ik één koffie terwijl we met zijn tweeen bij de toonbank stonden en toen vroeg de cassiere of we deze over twee kopjes verdeeld wilden hebben :)

Doordat het nu het regenseizoen is begint de dag meestal met zon maar na 14.00 regent het, gisteren en vandaag echt heel veel, hard en lang achter elkaar. Het is dan geen pretje door de stad te lopen of een park op te zoeken dus we hebben veel minder gezien en gedaan dan gepland.

Vandaag zijn we wel bij Monte Azul geweest, een sloppenwijk waar als sinds de jaren 70 een steeds groter groeiend antroposofisch project loopt. We kregen daar een rondleiding en het was heel inspirerend om te zien wat er allemaal kan gebeuren als je maar in je idealen durft te geloven en je niet laat ontmoedigen door bureaucratie, ruzies, geldtekort en andere vormen van tegenslagen!

Het is echt wel heel fijn om goed portugees te beheersen om de weg overal te kunnen vragen, een leuk praatje met mensen te kunnen maken... Vanaf morgen zullen we het in het spaans moeten doen in Bolivia en ik ben heel benieuwd hoe dat zal gaan. We zullen vannacht niet veel kunnen slapen, de wekker gaat om 03.25 omdat we om 04.00 in de bus moeten zitten naar een groter busstation, daar overstappen op een bus naar een vliegveld waar we dan weer over moeten stappen op een andere bus naar nog weer een ander vliegveld! We zitten nu echt in de flow van het reizen dus een paar uur meer of minder maken niets meer uit, we verzinnen steeds minder alternatieven waarop een systeem efficienter zou kunnen functioneren dus ik geloof dat we in een berustingsfase zitten ;)

Olá!!

Hoi lieve allemaal,
Een update van ons blog vanuit Botucatu op een warme zomeravond, het is hier rond 20.00 en 33C. Een dik wolkendek buiten maken het tot een broeierig geheel. Ik hoop dat het even gaat regenen zodat het daarna lekker fris wordt buiten. Fris is relatief, ik bedoel 25graden of zo... Ze vinden het hier een koude nacht als je een dunne sprei over moet doen, of een t-shirt met lange mouwen aantrekt als je op de veranda zit te kletsen met krekels en cicades op de achtergrond.
Na de prachtige stranden waar het vorige blog over ging zaten we iets van 28 uur in een bus om naar Rio de Janeiro te gaan. Dit land is zo enorm groot, als je het op de kaart bekijkt dan lijkt het allemaal wel mee te vallen maar als je dan goed alle hokjes van de kaart telt zie je dat het meer dan 1600km zijn over tweebaanswegen, met veel gaten,slechte verlichting en buschauffeurs die hun best doen elke bocht af te snijden!
In Rio de Janeiro, cidade maravilhosa, hebben we bij Luciano gelogeerd die we via Couchsurfing in Amsterdam hadden leren kennen. We hebben ontzettend genoten van deze bruisende grote stad. De stad is vrij lang gerekt en overal is of het oerwoud of het strand dichtbij. In de 19e en 20ste eeuw zijn er heel veel kleine huisjes afgebroken en zijn er brede avenues, goed riool en parken aangelegd waardoor de stad iets van Parijse allure kreeg. Alle koffieplantages op de hellingen rond de stad zijn ruim honderd jaar geleden verwijderd en er zijn allemaal oorspronkelijke bomen voor geplant waardoor het oerwoud zich weer heeft kunnen herstellen. Als je in de rich en beautiful wijken blijft heeft het echt iets magisch, maar de sloppenwijken zijn ook altijd dichtbij en dat maakt het wel een wrange bijsmaak hebben. Door weinig geld in de broekzak en een boek in een plastic zak bij ons te dragen voelden we ons niet echt rijke toeristen en we hebben ons dan ook nooit bedreigd gevoeld.
We hebben in allerlei toeristische kabelbaantjes en treintjes gezeten, op de Pão de Açúcar geweest en bij de Cristo Redendor op de Corcovado. Een nacht zijn we uitgeweest naar een club waar een ´bateria de samba´ aan het spelen was. Het was als het ware een oefensessie voor Carnaval... Ik heb tot 3.30 staan swingen, het was echt geweldig!

het bekende strand van copacabana

bij de cristo redendor met uitzicht op de pão de açúcar

een winkel met allerlei tropische heerlijkheden

een schoenmaker met een enorme kast met allerlei soorten dameshakken die hij in 10min op de schoen plakt en timmert!

Vanuit Rio ging Christoph voor een week naar Duitsland en ik ging een week op een biologische boerderij vrijwillig werken.
Ik heb daar mango, koffie, palmito, maniok, ananas geplant, onkruid getrokken, brood gebakken en de meest fantastische zonsopkomsten gezien:

Het waren lange dagen met hard werken in de brandende zon of stromende regenbuien. Tijdens zo´n bui veranderd alles in modder en alles was vies en nat en klam. Ik stond om 06.15 op ging om 07.30 aan het werk tot 12.00 dan werd er warm middag gegeten, vanaf 13.00 weer tot 16.00 voor een pauze en daarna nog weer 2uur... Ik kon elke dag om 21.00 moe en kapot in mijn tent kruipen... Wat ik het leukste eraan vond was om al die voor mij vreemde boom en struik soorten te leren kennen, echt een fazenda mee te maken en wat nuttigs te doen.

Ana geeft Manuel borstvoeding in de hangmat, Zé Bento maakt zijn huiswerk en op de achtergrond rijpen 3 verschillende soorten bananen (prata,ouro en nanika).

Zé Bento bij het vallen van de avond na een regenbui...

De fazenda lag dichtbij dit prachtige stadje

De kust vlak voordat het donker wordt rond een uur of 18.00

Christoph en ik zijn bij Atanázia op bezoek, zij heeft jaren in Portugal gewoond. Het is heel fijn om na de week op de wwoof fazenda bij een vertrouwd iemand te zijn, de was te kunnen doen, op een matras te slapen, brood te kunnen bakken, mangos of avocados plukken als wij daar zin in hebben en verder een beetje te luieren. In de badkamer vinden we kikkers, gekkos, spinnen, duizenpoten enz...

Over een paar dagen vertrekken we naar São Paulo om daar bij Reinaldo op bezoek te gaan die Christoph via de Freunde der Erziehungskunst kent.
Tot de volgende keer! Liefs van Lotte en Christoph

Brasil

Oi gente! Chegamos...
Lieve mensen we zijn er, we zijn in Brazilie. Bij aankomst op het vliegveld kwam er meteen een warme zwoele ietwat plakkerige lucht de slurf in. Het voelde wel weer vertrouwd om weer in de tropen te zijn. We belanden in de Festa de Iemanjá wat een feest is ter ere van de godin van de zee. Het is een oude traditie vanuit de zwarte slaven cultuur nog die elk jaar steeds gevierd wordt; resultaat hele stad op de been tot laat en wij zater er midden in. In een bus die er 4 uur over deed om ons naar het centrum te brengen....
Salvador heeft een prachtig oud centrum in coloniale stijl.
We logeerden in een hotel in het centrum met een fenomenaal uitzicht zoals op de foto te zien is:
Dit deel van Bahia is een van het meest Afrikaans, door de cacao en koffie zijn hier echt ontstellende hoeveelheden slaven naartoe gebracht. Die verschillende afrikaanse achtergronden zie je overal in het straatbeeld ook nu nog terug. Ik zag dansvereningingen uit Angola en Nigeria, duidelijk Eritreaanse invloeden bij mensen in de bus, de klederdracht van de Baianas is volgens mij geinspireerd op Ghanese Ashanti cultuur...
Heel veel van de goden die de slaven uit Afrika aanbeden zijn onder invloed van de Jezuiten gewoon omgedoopt in allerlei katolieke heiligen. Zeer inventief en effectief want daardoor leven de tradities hier nog steeds voort. Vandaag de dag is het wel normaal om de heiligen weer bij hun `oude naam` te noemen.
Na een paar dagen in deze mooie stad zijn we met een ferry naar een eiland, met een taxi over het eiland en met een boot naar een ander eiland, daar met een tractor het halve eiland over en toen waren we op een paradijselijk mooi plekje... Het was echt heerlijk om daar langzaam het besef dat we echt vakantie hebben en even niets hoeven tot ons door te laten dringen.
Nu volgen de beloofde fotos van de stranden :) Als je op de foto klikt dan wordt ie uitvergroot.

Alleen al die uren op het water van ferry op boot waren al enorm ontspannend maar de stranden en de temperatuur van het water daarna waren ook een en al weldaad....

Op deze foto zie je onze tent staan op de ´camping´lees: stuk jungle waar we onze tent mochten opzetten, vuurtjes mochten stoken en waar mega spinnen liepen, tientallen voor mij onbekende planten staan die cacao, cashew, en andere tropische heerlijkheden blijken te zijn. Er waren natuurlijk ook ontstellend veel vogels hoog in de bomen, het was nooit stil door de cicades, krekels, kippen en wegspringende hagedissen, gekkos en kikkers... Echt een en al leven, precies zoals je je het in het oerwoud voorstelt!

Praia do Bainema, uitgestrekt wit zand, prachtig water... ik snap waarom ze het hier Polinésia Baiana noemen!

Op stukken met veel koraal waar het water ondiep is vond Christoph het gewoon te warm :) daar had ik minder last van....

Dat was een eerste post om iedereen gerust te stellen dat het echt heel goed met ons gaat en dat als we niets laten horen dat dat komt omdat er op deze eilanden geen mobiel netwerk is, we maar 1x in de week op internet kunnen of iets dergelijks....  Tot de volgende keer! veel liefs Lotte en Christoph