Het duurde een paar dagen totdat we echt beseften dat we in een ander continent waren geland, dat het totaal anders was dan de hiervoor afgaande drie maanden.
Lotte had binnen de korste keren een cultuur shock..
We waren niet voor de eerste keer in Afrika maar zaten wel nog vol ervaringen en beelden van Zuid Amerika. We moesten nog even omschakelen na de realiteit en van bijvoorbeeld op klaarlichte dag bedreigd worden, zo veel mensen die geld willen hebben, die ons alleen lijken te zien als geld schieters. Het verschil tussen arm en rijk, tussen toerist en kind op blote voeten is ontzettend groot.
Iedereen die we over Kaapstad hadden gehoord was er lyrisch over. Lotte snapte dat niet zo goed, ze zag vooral de armoede, zoveel townships maar ook mega villas met uizicht op de tafelberg, decadente feesten, mega suv's dat contrast brak haar op.
Lotte: ik beschermde mijzelf met een soort coccon waar dit niet meer door heen kon dringen, maar deze laag liet ook de mooie dingen er niet door heen schijnen.
Voor Christoph was het anders, hij las vol enthousiasme de biografie van Nelson Mandela en zag veel meer de positieve veranderingen sinds de afschaffing van de apartheid. Dankzij Christophs zoekacties naar leuke dingen die we konden doen hebben we een paar mooie wandelingen gemaakt, hebben we leuke terrasjes gevonden, met mensen afgesproken om koffie te drinken die hij via de Freunde der Erziehungskunst kende.
Via couchsurfing hebben we een groep mensen gevonden om samen een mooie wandeling te maken naar de heuvels achter de Tafelberg. Bij een van de jongens konden we daarna twee nachten logeren en dat was wel interessant om in een suburb bij mensen thuis te zijn en die leefwereld ook mee te krijgen.
Via Ayanda kwamen we op een feestje terecht van een ANC parlamentslid en voerde Christoph discussies over communisme in Afrika, over hoe belangrijk democratie is als je honger hebt en andere relevante vraagstukken.
Na een paar dagen acclimatiseren was het tijd om wat meer van het land te gaan ontdekken. We huurden een auto in Kaapstad en reden langs de kust de beroemde garden route, later langs de wild coast richting Durban en legden in een week vele kilometers af. In de auto oefende Lotte de Xhosa kliks en waren we blij dat niemand ons kon uitlachen bij onze eerste uitprobeersels.
Veel leuke backpack hostels gevonden, bijna elke avond bij een kampvuurtje gezeten aan het strand, onder een sterrenhemel...
Ondanks deze mooie omgeving ging het niet zo goed met Lotte en stond zij op het punt om gewoon een vliegtuig terug naar Nederland te nemen.
Lotte: Voor het eerst van mijn leven had ik echte heimwee en mij kon die tijd die we nog hadden om naar noord Mozambique, Malawi en Zambia te gaan echt even niets meer schelen...
Na er veel samen over te hebben gepraat hebben we besloten om de laatste vier weken in dit kontinent rustig aan te doen, vaker een paar nachten op een plek, een mooi eiland op te zoeken, de tent op te zetten, boeken uit te lezen en verder niet meer te haasten.
Toelichting bij titel van het blog: Het volkslied Nkosi Sikelel iAfrika kent bijna iedereen, alle schoolkinderen zingen dit onder andere elke ochtend op school en is een mooi hoopvol lied. We zijn het gaan associeren met een hoopvol volk dat niet opgeeft...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten