Love and Confidence

Ik zit midden in de voorbereidingen van een groot benefiet event dat ik (alléén!!) aan het organiseren ben. Het wordt een ´Benefit Brunch´ waar 100 mensen voor uitgenodigd zijn wat eind deze maand plaats vind. Er zullen een aantal presentaties worden gegeven door de directrice, de inkoop manager, een vrouw die in het huis heeft gewoond en een van de kindjes die in het huis woont. Voor dit deel heb ik het vijf sterren hotel tegenover het opvanghuis weten te strikken zodat we een mooie representatieve ´venue´ hebben. Daarna is er een soort brunch die we op de binnenplaats van het Potters Huis zelf houden en kunnen er rondleidingen in het huis, home work center en eetzaal worden gegeven voor diegene die het huis nog niet kent. Een paar taarten, quiches, 50muffins, 60 liter sap heb ik al toegezegd gekregen, maar ik moet nog heel veel regelen volgende week... Dit hele event heeft het doel meer donoren, bedrijven en geinteresseerden kennis te laten maken met het werk wat hier wordt gedaan en zo hopelijk meer donaties binnen te halen. Het budget voor het event is R0, oftewel alles werkelijk alles moet gratis, gesponsord en gedoneerd worden! Best een uitdaging dus, maar daar had ik ook om gevraagd...

Ik heb al een keer eerder een event georganiseerd voor 70mensen op Valentijnsdag met het thema ´love and confidence´, met het grote verschil dat we toen R1500 hadden en gewoon overal ´gewoon´ boodschappen konden doen. Ik heb op 14 februari een aantal fotos gemaakt die ik graag met jullie wil delen zodat je een indruk krijgt hoe feestelijk het er uit kan zien in het saaie grijze gebouw en hoe de mensen er kleur aan geven!

In de keuken werd hard gewerkt om al het eten (rijst, kip uit de oven, aardappel- bieten- en groene-salade, chocoladetaart en custard en verschillende fruitschalen) op tijd af te krijgen door Ruth en hoogzwangere Ruth- op voorgrond:

[Ruth is op 1 maart bevallen van een prachtige zoon met hele bolle wangen: Gift]

In de eetzaal was Gyde bezig, met kindje Faith, om uit karton hartjes en letters uit te knippen voor de versiering:

Maar niet iedereen hoefde te helpen, er zat ook een groepje buiten gezellig te kletsen.

In deze zaal die normaal gesproken met grote schuifdeuren in tweeen wordt gedeeld zag het er na een tijdje een stuk levendiger uit.

De kinderen moesten allemaal buiten wachten om niet aan de haal te gaan met balonnen, waxinelichtjes, servetten en andere leuke dingen. En dan duurt wachten lang als je negen zoals Dudu bent!

Of nog erger als je vier bent zoals Lebogang en Faith:

Maar toen, eindelijk was het zover dat iedereen aan tafel ging en uitgebreid gospels ging zingen, waar ik altijd kippenvel van krijg. Het klinkt meestal echt heel mooi en zo recht uit het hart, één vrouw zingt de ´lead´en de hele groep zingt er achteraan als een soort koor en de ´lead´ herhaalt in een begeleidende melodie!

Maar we zijn echt in Afrika, dus kwamen nog speaches die nog eindeloos doorgingen. Die had ik trouwens niet georganiseerd maar omdat dat wel zo hoort was er ad hoc een pastor in de zaal die iedereen wel wilde toespreken, een sociaal werkster die wel een woordje wilde doen, een andere vrouw die het over liefde voor je kinderen had en nog iemand, maaar dat weet ik niet meer. Ik was inmiddels afgehaakt en lekker fotos aan het maken :)

Deze jongetjes waren ook afgehaakt en waren lekker aan het stoeien op de bank tot ze mijn camera ontdekten en een foto met zijn allen wilden :)

En toen, na ruim een uur speaches mocht elke tafel, één voor één, in de rij voor het ´buffet´ wat echt een belevenis was voor velen omdat ze meestal gewoon een bord krijgen waar de maispap met gestoofd vlees (lees botten in soepje) op word gekwakt... en nu mocht iedereen zelf opscheppen omdat we meer dan genoeg hadden en het was tenslotte feest!

Het is wel jammer dat een foto geen geluid weergeeft want het was luid kan ik jullie vertellen, maar wel een heel gezellig lawaai. De opzet van de tafels bleek een beetje krap en niemand kon meer voor of achteruit maar dat leek niemand te storen...

Deze babies hadden nergens last van, die waren intussen met hun moeder buiten een luchtje gaan scheppen, dit is Talisha een vrouw van Indiase oorsprong met haar kindje van vijf maanden. De vader van het kindje is ´coloured´ en daardoor heeft ze nog weer een lichtere huidskleur dan haar moeder. Ik vind ze echt allebei prachtig!

Rose en baby Yulan zijn wat in Zuid Afrika ´coloured´ heet ipv ´black´ en zij spreken´Kaapse taal' wat een ´creolized dialect´ van het Afrikaans is, dat klinkt echt anders dan het Afrikaans die de meeste blanken hier in Pretoria spreken. Ik kan zo iets echt niet meer in gewoon Nederlands uitleggen, merk ik, haha!

Yulan is ruim één jaar en krijgt (nog steeds) borstvoeding, maakt niet uit waar, zoals in ZA gelukkig heel gebruikelijk is. Wat ik vooral opvallend vind is dat het niet uit maakt hoe strak de hals is van het t-shirt van zijn moeder is, het lukt haar altijd om haar borst ´bovenlangs´door de hals te wurmen en hem heel relaxed te voeden. Niks geen voedingsbeha, voedings shirt of dergelijke attributen... Gewoon zo!

Het komt misschien als racistisch over om deze vrouwen zo te ´categoriseren´ maar het is echt opvallend hoe groot de impact van de verschillende afkomsten is en dat voor vele vrouwen onder elkaar ook nog steeds een onderwerp is. Ze zijn er meestal ook heel trots op en het is gewoon een deel van hun identiteit. Waar komen ze vandaan? Tot welke ´tribe´ of familie horen ze? Op welke leeftijd krijgen de jongens de zogenaamde ínitiation? Allemaal thema´s die dagelijks worden besproken en echt verschillend zijn tussen de Venda, Sipedi, Nothern of Southern Sotho, Khoisan of Griqua... Echt fantastisch boeiend en ik snap er nog steeds maar heel weinig van. Maar door deze vrouwen weet ik in ieder geval van het bestaan af en dat maakt al dat ik voor mijn gevoel een heel ander beeld krijg van de samenleving als wanneer ik thuis zou zitten en alleen maar internetprojecten zou hebben!
Ik vind het heel bijzonder om al deze verschillende Afrikaanse vrouwen te mogen ontmoeten, naar hun verhalen te kunnen luisteren en zo een beetje meekrijgen van de vele laagjes van deze complexe Zuid Afrikaanse samenleving.

Ik hoop de tijd en de rust te hebben om van de ´Benefit Brunch´ ook fotos te kunnen maken om ook via dit blog met jullie te kunnen delen... Een fijn weekend allemaal! Liefs xxx